Den Gesondhejtsapostel

Ek häm vör Johre en Schoolmeijster gekennt, dän was onmöndig bang öm sinne Gesondhejt. De Blaage in de School krägge jeden Dag wat van sinne "Gesundheitslehre" te höre. Än hej eiges lävene dor ok heelemol nor.

In de tienühr´se Pause, wenn die andre all öhre Botteramme ütpackene, greep hej in de Täss än hiel sich dor en Handvoll Hasenötte of Pettjes harüt, die hej moh langsam än bedächtig hauenen. So was hej ömmer op´t gesonde Läwe bedocht. Än doch hät öm den Doot niet överschloahn.

Mor nou, wa´k ou votelle woll; Dese "Gesondhejtsapostel" (so wird hej genümd) koam es nor den Doktor. Dän wondert sich niet schlecht än sej: "Gej, bej den Doktor, Herr Lehrer! Dat wondert min äwer. Wat es dat dann?" "Koppin, Dokktor, sejt Daage ömmer mor Koppin! Ek kann et min niet begrippe. Ek häm vanseläwe niet geschmokt, gän Schnaps of Bier of Win gedronke. Än ok met et Äte sin ek ömmer sünneg gewäß."

"Äm wie steht et sönst met oue Läwenswandel?" frig dän Doktor, än min Frau kann´t ou betrüge, da´k dormet allseläwe sünneg gewäß sin."

"Ja", säj den Doktor, "as dat so es, dann wett ek all, worvan oue Koppin komme. Dat kann blos eene Grond hämme, dann drökt ou dän Hejligenschinn!"